Jingle Bells, kuropatwy na śniegu i inne światy

Weszłam dziś do sklepu i zawrotów głowy dostałam. Zawirowały pozłacane łańcuchy, bombki, cekiny, gliniane aniołki, słomiane gwiazdki, sztuczne choinki... Samochód mikołajowy od Coca - Coli zaśpiewał świątecznie. Przejść nie można, by oprzeć się o ścianę chociaż, bo wszędzie na stosach prezenty... Pełno lalek - monster z trupią czaszką na pudełkach, barbi, bobasy i inne... Niemal wyciągają do mnie plastikowe rączki. Samochody, piłki, klocki... Kolorowe pałace, kołyski, skrzydlate jednorożce.. W dziale z ubraniami pełno czerwieni, gwiazdek i reniferów. Słodycze już zapakowane w paczuszki. Wszystko gotowe, by wskoczyć do koszyka, by zabrać na świąteczny stół albo pod ubraną choinkę, a najlepiej zabrać razem z ubraną choinką pomalowaną na biało i srebrno. Pstro mi i duszno od tego kolorowego, krzykliwego świata, od ostrego różu na zabawkach dla dziewczynek i kapiącego zewsząd brokatu.

I przypomniały mi się  inne światy...

Skrzypiący, czysty śnieg... Małe nogi znaczyły ślady na nieskalanej niczym bieli. Stada kuropatw wybiegały spłoszone spośród zasp. A zaspy niczym fale pokrywały całe pola... Śnieg skrzył się. Powietrze było mroźne, przejrzyste... Gdzieniegdzie jałowce wielkie jak drzewa... Las wyglądał tak uroczyście... Drzewa całe w bieli patrzyły dostojnie i poważnie. Jak zawsze podczas audiencji Królowej Zimy. To dumna pani, nie lubi żartów! Trzeba zachować powagę. I małe oczy spoglądały z zalęknieniem na czubki drzew, na ich białe migoczące suknie. Czasami jakiś faun spłoszony wybiegał zza drzew, tak szybki i nieuchwytny, że nawet nie można go było zobaczyć.

Maleńkie ogniki tańczyły w piecu. Syczały, lizały ciepłe polana, z których wcześniej budowałam studnię. Drewno żarzyło się pięknie. Dziadek odgarniał popiół pogrzebaczem. Sypały się iskry. Co widział w piecu, gdy opowiadał bajkę o głupim człowieku utytłanym przez diabły w smole i pierzu? Czy w piecu tym były zgliszcza starego domu, zapach ogniska w lesie, smak pieczonego ziemniaka? Ja pamiętam ciepło, fantastyczne zamki z żarzących się głowni, syki, trzaski i echa bajek.

Choinka była z lasu. Zielona i pachnąca... A bombki takie stareńkie... Na czubku koniecznie gwiazda obklejona pazłotkiem. A na gałązkach kładło się mniejsze, kolorowe gwiazdki z opakowań na opłatki. Było na nich Dzieciątko, żłóbek stajenka... Wieszało się też barwne łańcuchy z bibuły, papieru i słomy... Wieczorem świeciły tylko małe lampki. Czuć było magię świąt...

Co roku dokładam nowe bombki do swego pudła wspomnień. Te nowsze są barwne, błyszczące, brokatowe... Mikołaj na nich ma zadarty nosek i śmieje się rubasznie. Z niektórych płynie melodia Jingle Bells. Stare bombki straciły blask. Wyjmuję je ostrożnie, oglądam dokładnie, bo wiele obrazków na nich się zatarło. Później chowam z powrotem. Śpiewam Cichą noc... Mikołaj kiedyś był biskupem.

Nie kupię w tym roku żadnych ozdób na choinkę. Położę na stole kolorowy papier, klej, guziki, koraliki... Rozrobię masę solną. Niech tworzą się zawieszki, aniołki, kotki, koniki... Niech tworzą się piękne wspomnienia:)

 Cały czas tworzą się różna światy, także podwodne:)

CudARTeńka napisała, że tyle się u niej działo. U mnie też. Wygrałam w konkursie na kurze przebranie i otrzymałam nagrodę od tytanidy Mnemosyne:) Pewnego dnia znalazłam w skrzynce kopertę z pięknym znaczkiem z Tolą Mankiewiczówną, a w niej znajdował się ten oto gustowny notesik z pamiatkową pieczęcią oraz elegancka kartka świąteczna:))) dziękuję, Mnemo:)))

Pozdrawiam:)