Ekscesy Kalipso

A dzisiaj będzie inaczej! Na życzenie CudARTeńki - wesoło. Mam nadzieję:)

Łaskawy Czytelnik pozwoli, że dziś napiszę o sobie w trzeciej osobie. Chyba tak będzie mi łatwiej opowiedzieć o dziewczęciu z tamtych lat. Tamte lata to jakiś czas temu.

Młoda Kalipso mieszkała wówczas w kultowym, jak wieść gminna niosła, Domu Studenta. Dzielnie wstawała rano po nieprzespanych nocach, podążała na zajęcia, wykłady, notowała, odwiedzała biblioteki i czytelnie, potem wracała do swojego akademikowego pokoju, który dzieliła z przesympatycznymi koleżankami z roku.

Życie w akademiku, jak to można sobie łatwo wyobrazić, bywa przyjemne, ale i nie sprzyja nauce, odpoczynkowi i smacznym snom. Zazwyczaj, kiedy znużona Kalipso próbowała wieczorem zasnąć, za drzwiami jej pokoju właśnie rozkręcała się impreza albo odbywały się niekończące się nigdy pielgrzymki do kuchni, która znajdowała się naprzeciwko pokoju. Miało to i dobre strony, bo zdarzało się Kalipso brać udział w wesołych spotkaniach towarzyskich, a w kuchni poznała swego przyszłego męża, który często przyrządzał tam sobie ryby, bo odżywiał się zdrowo.

Bohaterka tejże opowieści spała mało i tak jej zostało do dzisiaj.

Jako studentka Kalipso miała wielu znajomych. W jej małym pokoju często bywało tłoczno. Goście przychodzili, wychodzili. Jednych lubiła, innych nie, dla wszystkich jednak starała się być miła, bo poczciwe dziewczę z niej było, choć mało asertywne.

Nie miała nałogów. Czasem piła piwo, ale rzadko. Preferowała soki. Od czasu do czasu paliła rosyjskie papierosy bez filtrów i bez zaciągania, z kolegą, z którym wolała palić niż rozmawiać. Kolega od palenia był dziwny, lubił ją, a ona jak już wspomniano, nie była asertywna, dlatego musiała z nim palić.

Kalipso miała wspaniałe koleżanki. Można z nimi było porozmawiać o wszystkim i o niczym. Pewnego dnia jedna z tych miłych, delikatnych panienek przywiozła z domu pistolet hukowy i kilka butelek bimbru. Był to dzień, w którym beznałogowa Kalipso upiła się tymże bimbrem. Trunek był mało smaczny (NetusKu, przepraszam), ale bardzo mocny. Niemal zwalił drobną wówczas Kalipso z nóg. Jednak nie zwalił, a zachęcił do pijackich burd. Jako że jednak porządna była, w ostatniej chwili opanowała się, żeby burdy nie zrobić. Chwyciła jednak pistolet hukowy, poderwała słaniające się koleżanki do walki i razem ruszyły w kierunku łazienki, gdzie inne, również porządne i nieupojone bimbrem mieszkanki akademika brały prysznic. Kalipso oddała strzały w powietrze ciepłe od pary buchającej zza mokrych zasłonek. Co to był za huk! Po oddaniu strzałów winowajczyni i jej towarzyszki uciekły do swojego pokoju, aby za chwilę z niego wyjść i pomstować na strzelającego wspólnie z mokrymi ofiarami całego zajścia, które w ekspresowym tempie zakończyły wieczorne ablucje. Okazało się, że były nimi bardzo dobre znajome Kalipso. Wściekłe i oplątane w ręczniki szybko znalazły podejrzanego, który nie bardzo wiedział o co chodzi, i groźnie wykrzykiwały jego nazwisko. Jakaś studentka ze wschodu opowiadała o całym zajściu koleżance z innego piętra: "Strielał, on strielał!"

Jedna z mokrych, duża i empatyczna dziewczyna, troskliwie rzekła do naszej bohaterki i jej przyjaciółek, żeby zamknęły się w pokoju i nie otwierały nikomu, bo kto wie, co ten piroman pier..., tu padało nazwisko rudego kolegi z prawa, jeszcze wymyśli.

Kalipso, kiedy upojenie i wielka satysfakcja z wyczynu minęły, nie była z siebie dumna. Nie jest dumna do dziś. Rudego z prawa nigdy jednak nie lubiła... Z koleżankami swoimi cały czas utrzymuje kontakt i pozdrawia je bardzo serdecznie:)

I kilka ilustracji, które nie mają żadnego związku z treścią posta:)

Szafka ze skrzynki na jabłka i leżące w niej gazetki od Hany:)

 Prezent urodzinowy:) Zawsze chciałam mieć taką latarnię:)

Słodziak:)

 Kuzyni?

Kuzyni nie kuzyni, mają świetne ogony do zabawy.

 Piękne oko:)

 Niewiniątko tulące rybkę od Ewy:)

 Waryjat!

 Przyjaciel...